Για τον Χάρη Σαπουντζάκη
Η απώλεια ενός σημαντικού ανθρώπου του πνεύματος και του πολιτισμού αποτελεί για την πόλη μας μεγάλο πλήγμα.
Προσωπικότητες τέτοιου πνευματικού αναστήματος λίγοι έχουν την τύχη να γνωρίζουν στην επίγεια πορεία τους και να μπορούν να ιχνηλατούν τις πολλαπλές διαδρομές τους.
Ο Χάρης Σαπουντζάκης, γόνος φτωχής προσφυγικής οικογένειας, με πλούσια όμως παράδοση στα γράμματα, ορφάνεψε μικρός από πατέρα, αναστήθηκε όμως με αυτά τα νάματα, από μητέρα εργάτρια σε υφαντουργεία.
Κατόρθωσε, με την έμφυτη επιμέλειά που τον διέκρινε και την δίψα του για μόρφωση να σπουδάσει, να αναδειχθεί σε διακεκριμένο εκπαιδευτικό, Σύμβουλο Α/θμιας εκπαίδευσης, με απαράμιλλο παιδαγωγικό έργο, όχι μόνο στη γενέτειρα του τη Νέα Ιωνία, αλλά και σε παραμεθόριες περιοχές, σε τουρκόφωνα χωριά και σε καταυλισμούς Ρομά.
Αυτή η μοναδική του πορεία, τον είχε σημαδεύσει βαθιά και ο ίδιος έλεγε: «Από όλες τις προσφωνήσεις, αυτή που γεμίζει την ψυχή μου και με κάνει υπερήφανο είναι η προσφώνηση ΔΑΣΚΑΛΕ». Αυτήν επάξια κατέκτησε και αυτή πρωτίστως του αρμόζει.
Δεν είναι όμως μόνο αυτή ιδιότητα που τον κατέστησε άξιο πολίτη. Είναι και η ενασχόλησή του με τα κοινά.
Ως Δημοτικός Σύμβουλος και ως Αντιδήμαρχος Παιδείας συνέβαλε τα μέγιστα στην προαγωγή του τομέα αυτού στον Δήμο μας, μεταλαμπαδεύοντας τη γνώση του στο άμεσο και στο ευρύτερο περιβάλλον του.
Ως πρώτος Πρόεδρος του Κέντρου Σπουδής και Ανάδειξης Μικρασιατικού Πολιτισμού (ΚΕ.ΜΙ.ΠΟ.), του Δήμου Νέας Ιωνίας, έθεσε τις θεωρητικές και οργανωτικές βάσεις ενός πολιτισμικού χώρου, ο οποίος με τις άψογες και υψηλού επιπέδου διοργανώσεις του, σε μικρό χρονικό διάστημα ξεπέρασε τα όρια του Δήμου μας και έγινε πανελλαδικά γνωστός.
Ως Πρόεδρος της Ένωσης Σπάρτης Μικράς Ασίας για πολλές δεκαετίες, ανάλωσε την προσωπική του ζωή του πασχίζοντας να την παραγωγή μιας μοναδικής πνευματικής παρακαταθήκης, η οποία θα παραμείνει αιώνια.
Εξαιρετική τιμή για όσους είχαμε την τύχη να είμαστε μαθητές του σπουδαίου δασκάλου Χάρη Σαπουντζάκη,
Δάσκαλε,
Θα σου πω μόνο ότι κάποιοι άνθρωποι είναι ξεχωριστοί που αξίζει να ζεις μόνο και μόνο για να τους συναντήσεις.
Καλότυχοι είναι εκείνοι που στο πέρασμα τους δεν κοίταξαν μόνο τον εαυτό τους
Ανδρείοι, εκείνοι που αποσιώπησαν αν τα δικά τους θέλω και προσέφεραν τόσα πολλά, ώστε η κοινωνία να υποκλίνεται στο άκουσμα του ονόματος τους.
Μα ευλογημένοι αυτοί που τα δώσανε όλα και ύστερα κοίταξαν ένα άστρο σαν τη μόνη ανταπόδοση.
Δάσκαλε,
Ο κόσμος μόνο όταν προσφέρεις υπάρχει
Κι εσύ προσέφερες στην κοινωνία πολλά.
Ο σεβασμός και η εκτίμηση μου για σένα θα είναι παντοτινά.
Καλό ταξίδι.
Ο Δήμαρχος Νέας Ιωνίας
Παναγιώτης Μανούρης
